Gandhi Kemal

Ahmed Arif alıntısı "Diyarbekir Kalesinden Notlar ve Adiloş Bebenin Ninnisi" şiirinden "Bunlar / Aşımıza, ekmeğimize / Göz koyanlardır / Tanı bunları / Tanı da büyü" söylemiyle,

Nazım Hikmet alıntısı "Kuvayi Milliye Destanı" şiirinden "Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür / Ve bir orman gibi kardeşçesine" söylemiyle,

Avusturya İşçi Marşı alıntısı "Fabrikalarda biz / Tarlalarda biziz" söylemiyle,

Faşizme Geçit Yok yani "No Pasaran" söylemiyle,

DİSK orda, Ecevit orda, kasket orda, Halkçı ve Devrimci sloganı ordaydı.

% 10 barajını kaldırma, gerçek temsiliyet sözü, "İşsizlik, Yoksulluk ve Yolsuzluk" vurgusu, kravat takmaması, Recep Bey stratejisiyle Tayyip ismini zihinlerden uzaklaştırması, “Laiklik, Ordu ve Rejim” sözcüklerini kullanmaması, 'Sermaye ve Emek' ayrışmasında emeğin yanında olduğunu anlatmaya çalışması, Parti tüzüğünün değişeceğinin sinyalini vermesi, parti içinden başlayarak bir demokrasi hareketine girişeceğini belirtmesi, dokunulmazlık hususunda hiçbir korkusunun olmamasına güvenip referandum çağrısı yapması, sendika ve örgütlenmeye önem vermesi gibi özellikle vaad içeren, slogan sunan bir konuşma yaptı Kemal Kılıçdaroğlu.

Kürt ve Alevi. Memleketinin Dersim olması var bir de.

CHP'nin kavramlara karşı olan statüko yanlısı yapısını, devlet ve ulusal çizgi taşıyan ideolojisini, Önder Sav'ın başını çektiği politbüro tarzı üst kademesini değiştirip, değiştiremeyeceği, söylemlerinde olduğu gibi uygulamalarında da sosyal demokrat bir tavır yakalayıp yakalayamayacağı zamanla belli olacak sanırım.

Sahneye "Emperyalizm ve Kapitalizm" kavramlarının ısrarla üzerinde durulan bir duyuruyla çıkması da dikkat çeken hususlar arasındaydı, bir diğeriyse sol kolunun, yumruğunun havada olduğu fotoğrafıydı.

AKP'nin neo liberal anlayışından, sağladığı istikrardan, ülkeye giren yabancı sermayeyi artırmasından, yurtdışı politikasından, ABD'nin Büyük Ortadoğu projesinin devamından yana olan çevrelerle ilgili taviz vermeyen kararlar alabilecek mi, ciddi sınavlar verecek bu konularda.

Kabul edilmeli ki konuşması derin değildi. Belki de ilk kez bu denli kalabalık bir kitleye karşı konuştu ve kısa sürede, belli bir altyapı oluşturmadan aday olan biri için de doğal olanı buydu. Çelişkili düşünceler fazlaydı. Bir anlamda oy kaygısı kaynaklı, her kesimi kucaklayan bir hareket oluşturma gayesiyle ya da CHP içersinde önce bir yerimi sağlamlaştırayım kaygısıyla yapılan yanlışlar vardı.

Kürt sorununun açlıkla sınırlandırılması, Ergenekon'un rövanşını alma çabasına girmesi, yıkılmaya yüz tutan derin devlet ve oligarşinin tutunacağı bir dal yaratma çabası, Anayasa değişikliğini sadece Yargıya müdahale olarak görmesi, partinin son 18 yıllık süreciyle ve Ecevit öncesi, özellikle tek partili dönemiyle yüzleşme cesaretinden uzak duruş sergilemesi gibi. Bunda Ekonomi uzmanı olup siyaset bilimiyle çok da ilgisinin bulunmamasının etkisi var mıdır, bilinmez.

Osmanlı, gelenek, görenek, din eksenli kısaca özünde, doğasında tutuculuk olan bir halkın gözünde yargılanıp asılmış Doğan medyasının Gandhi benzetmesini yaptığı -onlar da iktidardan pay istiyorlar demek bu ve çok tehlikeli- ve koşulsuz destek verdiği Kemal Kılıçdaroğlu, oluşturduğu dürüst, temiz, hak arayan görüntüsüyle, düzgün ailesiyle arkasına ciddi bir rüzgar aldı. Bu yeterli mi peki, hiç sanmıyorum. Samimiyetinden şüphe duyulmaması için CHP'den başlamak üzere çok keskin ve acil bir değişim, dönüşüm hareketine öncülük etmek zorunda.

Baykal'ın ayrılışıyla başlayan bu ilginç kitlesel hareket, bir planın parçası mı, Ergenekon'un son çırpınışları mı, oyun mu, bir başka maskeli Baykal versiyonu mu yoksa gerçekten samimi bir sosyal demokrat yenileşme mi, tarih gösterecek elbet.

Bu ülkede CHP'nin sadece 68 kuşağı etkisiyle ve "Ortanın Solu" anlayışıyla iktidara gelebildiği unutulmamalıdır.

22 Mayıs 2010

A. Eren Loğoğlu