Bir hayalim vardı, Armando Maradona, Dünya Kupası'nda Arjantin'in başında, güneyinde Afrika'nın, kaldırıyordu kupayı, sol kolu havada!
Bir hayalim vardı, El Diego, oğul Messi'yle birlikte, bir futbol hayali gerçekleştiriyorlardı!
Bu gece şairin 'Umudu var büyük insanlığın / Umutsuz yaşanmıyor" dizelerinde anlattığı gibiyim.
Bu gece Arjantin halkından biriyim, üzüntüm derin ama yüreğimde zerre eksilme varsa Diego sevgisinden, Emir Kusturica belgeselini bir daha izlemek şansı olmasın gözlerimin!
Sen kuzeyi alt eden güneyli, sen Asyalı, Afrikalı, Güney Amerikalı, sen ezilen, sömürülen sınıfların halk kahramanı!
Sen çizgi film karakteri tadında yaşama bodoslama giren, ölüme bile çalım atabilen!
Sen 86'da Meksika'yı dalgalandıran, 90'da İtalyanları ülkelerine karşı Arjantin sevdalısı yapan!
Sen Thatcher İngilteresi'nden Arjantin'in hakkını eliyle alan, Tanrı'nın eli, kulağı, ayağı, sen!
Sen arka mahle'nin gecekonduda oturan yoksul çocuğu, sen sol ayağından çıkan sert şutla bakkalın camını kıran ve kaçmayan, ben kırdım diyebilen, dayak yemeyi göze alabilen!
Sen kuzeyi alt eden güneyli, küstahlara dersini veren, FIFA'ya hırsız diye seslenen!
Sen Fidel diyarından geçip de, Havana sokaklarından kopup da gelen, sıyrılıp gelen, sen Che'nin memleketlisi, sen ALBA ekspresinin makinisti, sen FTAA'nın mezar kazıcısı, sen Chavez'in, Morales'in özgürlük yoldaşı, devrimci!
Sen az para verse de Boca'yı River'a tercih eden, sen Dünya Kupası'nı kazanacağım ve Boca'da oynayacağım diyen çocuğun hayallerini gerçekleştiren!
Sen, güçsüzün güçlüyü yenebileceğini dünya halklarına anlatan korkusuz!
Sen, bir hata yapan ve bunun bedelini ödeyen, top kir kapmaz diyen!
Evet, Zanetti ve Cambiasso olmalıydı. Higuain'in yerinde Agüero oynamalıydı. Evet, Arjantin oyunun doğrularını yapan takım değildi sahada, bunların önemi yok çünkü sen Diego'sun, başkası değil!
Manu Chao'dan La Vida Tombola, Ratones Paranoicos'dan Para Siempre Diego, Rodrigo'dan La Mano de Dios, Pettinellis'den El Pueblo Unido Jamas Sera Vencido şarkıları eşliğinde bu geceyi bitiriyorum.
Bir hayalim vardı, Armando Maradona, Dünya Kupası'nda Arjantin'in başında, güneyinde Afrika'nın, kaldırıyordu kupayı, sol kolu havada!
Bir hayalim vardı, El Diego, oğul Messi'yle birlikte, bir futbol hayali gerçekleştiriyorlardı!
Bu gece şairin 'Umudu var büyük insanlığın / Umutsuz yaşanmıyor" dizelerinde anlattığı gibiyim.
Bu gece Arjantin halkından biriyim, üzüntüm derin ama yüreğimde zerre eksilme varsa Diego sevgisinden, Emir Kusturica belgeselini bir daha izlemek şansı olmasın gözlerimin!
Bir hayalim vardı, panzerler diye tank çeşidiyle çağrılanlar yıkıverdi duvarlarımı, hayatım boyunca affetmeyeceğim onları, ellerim yakalarından düşmeyecek!
Dünya Kupası öncesi Diego yazısı:
http://erenlogoglu.blogspot.com/2010/05/maradona-by-kusturica.html
3 Temmuz 2010
A. Eren Loğoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder